H Dora Maar (1907-1997) ήταν φωτογράφος, ζωγράφος και ποιήτρια. To πραγματικό της όνομα ήταν Henriette Theodora Markovitch καθώς είχε κροατική καταγωγή και γεννήθηκε στη Γαλλία.
Στα 19 της, ξεκίνησε να σπουδάζει ζωγραφική και φωτογραφία. Είχε ήδη αρχίσει να γίνεται γνωστή ως φωτογράφος μόδας στο Παρίσι πριν συναντήσει τον Picasso, το χειμώνα του 1935. Εκτός από τις εμπορικές φωτογραφίες της ήταν μια καινοτόμος φωτογράφος του σουρεαλιστικού κινήματος, ζωγράφος, πνευματική και πολιτική ακτιβίστρια αλλά και μαθήτρια και μούσα του διάσημου φωτογράφου Man Ray.
Η επιρροή της ενέπνευσε μία από τις πιο καινοτόμες περιόδους της καριέρας του Picasso. Eίχαν μια πολύπλοκη προσωπική και καλλιτεχνική σχέση που κράτησε 9 χρόνια, από το ξέσπασμα του ισπανικού εμφυλίου πολέμου μέχρι το τέλος του B' Παγκοσμίου Πολέμου.
Υπάρχουν πολλές ιστορίες σχετικά με την πρώτη τους συνάντηση. Η πιο ενδιαφέρουσα όμως λέει ότι ο Picasso γοητεύτηκε από την Dora στο καφέ Les Deux Magots, ένα στέκι των Σουρεαλιστών. Ενώ μιλούσε με έναν φίλο του, την παρατήρησε να κάθεται μόνη της, απορροφημένη από μια παράξενη τελετουργία, - να καρφώνει ένα μικρό σουγιά ανάμεσα στα δάχτυλά της και το ξύλινο τραπέζι-. Μερικές φορές το μαχαίρι "έβρισκε" στα δάχτυλά της και μια σταγόνα αίματος εμφανιζόταν ανάμεσα στα κεντημένα τριαντάφυλλα των μαύρων γαντιών της. Εκείνος ζήτησε τα γάντια της ως ενθύμιο της συνάντησής τους.
Καθώς η Dora είχε περάσει ένα μέρος της παιδικής της ηλικίας στην Αργεντινή, μπορούσε να μιλήσει μαζί του στα ισπανικά, τη μητρική του γλώσσα, κάτι που συνάρπαζε τον Picassο. 
Μεταξύ 1936 και 1937, ο Picasso και η Maar συνεργάστηκαν στενά καλλιτεχνικά. Οι φωτογραφίες της και οι πειραματικές τεχνικές της ήταν πηγή έμπνευσης για εκείνον. Άρχισε να την βγάζει φωτογραφίες, που έγιναν ο καταλύτης για μια σειρά έργων που συνδυάζουν φωτογραφία με χαρακτική. Τότε δημιουργεί και τα πασίγνωστα πορτρέτα της, το "The Crying Woman" (1937) και το «Dora Maar Seated» (1937).
Όμως, παρά την παθιασμένη προσωπική και καλλιτεχνική σχέση τους και την επιτυχία των δικών της έργων, η Maar ζούσε περιόδους έντονης απόγνωσης, κατάθλιψης και αυτοκριτικής, που πιθανώς επιδεινώνονταν επειδή ζούσε στη σκιά του. Το 1943 ο Picasso γνωρίζει μια άλλη γυναίκα και το 1946 χωρίζουν οριστικά. Η Μaar παθαίνει ισχυρό νευρικό κλονισμό και εισάγεται σε ψυχιατρική κλινική. Αφού γίνεται καλά, αρχίζει να ασχολείται ξανά με το ίδιο πάθος με την τέχνη και τη θρησκεία μέχρι το θάνατό της, το 1997.
Ένα από τα σημαντικότερα έργα της, το "Πορτραίτο του Ubu", έγινε σύμβολο του κινήματος των σουρεαλιστών και εκτέθηκε σε έκθεση, στην Gallery Charles Ratton, το 1936 και αργότερα στη «Διεθνή Έκθεση Σουρεαλιστών", στο Λονδίνο.
Το 1997, μετά το θάνατό της, χύθηκε νέο φως στη σχέση της με τον Picasso. Στο διαμέρισμά της βρέθηκαν ενθύμια που η Maar είχε κρατήσει από τον αγαπημένο της. Ένα από αυτά ήταν η Rolleiflex, η φωτογραφική της μηχανή, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στα πειράματα του Picassο με τη φωτογραφία, ένα απόκομμα χαρτιού με το αίμα του, ένα γλυπτό του αγαπημένου τεριέ της από χαρτοπετσέτα που είχε σκίσει ο εραστής της και ένα αντίγραφο της L'Humanité, (Οκτώβρης του 1944) που ανακοίνωνε την ένταξη του Picasso στο Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα.
Άλλωστε η ίδια είχε πει κάποτε:"Mετά τον Picasso, ο Θεός".
