«Κοιτάξτε αυτή την οπτασία». Ήταν στη Νέα Υόρκη, το 1964 και η Nancy White, η συντάκτρια του Harper’s Bazaar μαζί με τ ην ομάδα μόδας, χάζευαν το πρόσωπο και το σώμα ενός νέου έφηβου μοντέλου, που μόλις είχε έρθει από το Ντιτρόιτ. Η Donyale Luna ήταν 1,80 cm, με επίπεδο στήθος και υπερβολικά αδύνατη. Τα πόδια της ήταν σαν ξυλοπόδαρα, τα δάχτυλά της μακριά και αραχνοειδή. Το χρώμα του δέρματός της ήταν σαν της καραμέλας, είχε αμυγδαλωτά μάτια, σαρκώδη χείλη και οβάλ σχήμα προσώπου. Η μητέρα της ήταν αφρο-αμερικανή και ευρωπαία ενώ ο πατέρας της ήταν Αφρο-αμερικανός και γηγενής Αμερικανός (Ινδιάνος -Quechuan). Δεν ταιριάζει στα στερεότυπα ομορφιάς όσον αφορά σε αυτό που οι περισσότεροι θεωρούσαν ως μαύρη ομορφιά.
Αν και έχει ξεχαστεί σήμερα, η Donyale Luna ήταν μια από τις πρώτες γυναίκες που άλλαξε την αισθητική του χώρου μέσα στον οποίο υπάρχουν τα μη-λευκά μοντέλα του σήμερα. Μέχρι την έλευση του Κινήματος Πολιτικών Δικαιωμάτων Αμερικής στη δεκαετία του 1950 και του 1960, η βιομηχανία της μόδας είχε το δικό της απαρτχάιντ, το οποίο απέκλειε εντελώς τα μη-λευκά μοντέλα από τα περιοδικά, τις διαφημίσεις και τα fashion shows.
H Donyale Luna ήταν το πρώτο μαύρο μοντέλο που άρχισε πραγματικά να αλλάζει τα πράγματα, να σπάει τη μέχρι τότε αντίληψη για την ομορφιά και το χρώμα του δέρματος.
Η Luna υπέγραψε μονοετές συμβόλαιο με το φωτογράφο του Bazaar’s, Richard Avedon. Oι πρώτες φωτογραφίες του μοντέλου έκαναν το ντεμπούτο τους σε μια πρωτοποριακή έκδοση έξι σελίδων στο τεύχος Απριλίου 1965 του περιοδικού. Η συνοδευτική λεζάντα στα ρούχα έγραφε, «Όπως φοριούνται από την Donyale Luna με τη χάρη και τη δύναμη ενός πολεμιστή Μασάι». Η μαύρη ομορφιά είχε μόλις κάνει την άφιξή της στη mainstream μόδα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Luna δεν χρειάστηκε να περάσει το άχαρο στάδιο μαθητείας για να γίνει μοντέλο, τα ατέλειωτα castings και τις απορρίψεις και εκτοξεύθηκε κατευθείαν στην κορυφή. Ωστόσο, μόλις τρεις μήνες μετά την ιστορική ανακάλυψή της, αντιμετώπισε μια ξαφνική τραγωδία. Ο πατέρας της είχε πυροβοληθεί και σκοτωθεί από τη μητέρα της σε αυτοάμυνα, αφού είχε έρθει στο σπίτι μεθυσμένος και την απείλησε. Η Luna είχε τώρα μια σειρά από διάσημους φίλους για να την παρηγορήσουν συμπεριλαμβανομένων των Sammy Davis Jr, Miles Davis και Andy Warhol. Βρήκε όμως ένα όλο και περισσότερο επικίνδυνο είδος παρηγοριάς στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά, που ήταν παντού στο νέο της κόσμο.
Η Luna έκανε παρέα με μερικούς από τους πιο δημιουργικούς ανθρώπους της Νέας Υόρκης που όμως ήταν και μια πολύ καταστροφική επιρροή για ένα αφελές νεαρό μοντέλο που όταν έφτασε εκεί δεν είχε πιει ή καπνίσει ποτέ.
Η σταδιοδρομία της άρχισε να αχνοφέγγει. Ο Avedon το απέδωσε σε «ρατσιστικές προκαταλήψεις και τα οικονομικά της μόδας». Οι φωτογραφίες του από τη Luna στο Bazaar είχαν κάνει διάφορους διαφημιστές από τις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ να αποσύρουν τη διαφήμισή τους, ενώ αναγνώστες είχαν ακυρώσει συνδρομές. Ο Γουίλιαμ Ράντολφ Χερστ, ο ιδιοκτήτης του Bazaar, δεν το ενέκρινε. «Ποτέ δεν θα είχα ξανά το δικαίωμα να φωτογραφίσω τη Luna για δημοσίευση " παραπονέθηκε ο Avedon αργότερα.
Το 1965 Luna έφυγε για το Λονδίνο, όπου έκανε αμέσως θραύση. Φωτογραφήθηκε από τον David Bailey, τον William Klein, τον Helmut Newton και τον William Claxton. Ήταν ο Claxton που την γνώρισε στον Σαλβαδόρ Νταλί, ο οποίος με τη σειρά του την ανακήρυξε σε "μετενσάρκωση της Νεφερτίτης".
Τον Μάρτιο του 1966 γράφει και πάλι ιστορία, όταν γίνεται το πρώτο μαύρο μοντέλο σε εξώφυλλο της βρετανικής Vogue σε μια κομψή, επηρεασμένη από τον Πικάσο σύνθεση, φωτογραφημένη από τον David Bailey.
Την ίδια χρονιά, η φωτογράφος Charlotte Μάρτιο δημιούργησε τη δική της εκδοχή της Luna για ένα γερμανικό περιοδικό μόδας. Η Donyale Luna με σκουλαρίκια - ένα super ασπρόμαυρο κοντινό του προσώπου της – που έμελλε να γίνει μία από τις πιο εμβληματικές εικόνες μόδας των Swinging Sixties.
Σε τίποτα όμως η Luna δεν ήταν πιο δημιουργική από το χτίσιμο της εικόνας της. Αγαπούσε να παίζει με τους φίλους, τους εραστές και τους δημοσιογράφους, εφευρίσκοντας ιστορίες για τον εαυτό της, που είχαν σχεδιαστεί για να διασκεδάσουν ή να σοκάρουν. Όταν την ρωτούσαν από πού ήρθε, η Luna απαντούσε: «είμαι από το φεγγάρι, αγάπη μου.»
Η επιτυχία της Luna στο Λονδίνο την έφερε σε έναν νέο κύκλο διάσημων φίλων όπως ο Μικ Τζάγκερ, ο Μάικλ Κέιν, η Τζούλι Κρίστι, η Μία Φάροου και Γιουλ Μπρίνερ. Έβγαινε με τον ηθοποιό Terence Stamp και τον Brian Jones των Rolling Stones.
Όλοι είχαν να πουν μια ενδιαφέρουσα ιστορία για τη Luna. «Δεν είχε στήθος, αλλά είχε τρομερή παρουσία" έλεγε χαριτολογώντας η φίλη της μοντέλο Pat Cleveland. «Περπατούσαμε στο δρόμο και τα στόματα των ανδρών έμεναν ανοιχτά". Όταν μπαίναμε σε εστιατόρια οι άνθρωποι σταματούσαν να τρώνε και να στέκονταν όρθιοι και χειροκροτούσαν. Ήταν σαν ένας αντικατοπτρισμός ή κάποιο είδος οπτασίας". Σε ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης στη Νέα Υόρκη, το 1966, η Jackie Kennedy πλησίασε τη Luna και απλά είπε: «Είσαι πολύ όμορφη."
Όλο αυτό το διάστημα όμως, παράλληλα με όσα πετύχαινε, υπήρχε το θέμα των ναρκωτικών. Σε μια συνέντευξη στους New York Times ομολόγησε κάποτε ότι έπαιρνε LSD. «Νομίζω ότι είναι τέλειο», είπε προκλητικά.
Αμέσως μετά, μετακόμισε με τον ηθοποιό Κλάους Κίνσκι το 1969, αλλά αυτός την πέταξε έξω λόγω υπερβολικής χρήσης ναρκωτικών. Αναπόφευκτα, η δουλειά της επηρεάστηκε. «Δεν εμφανιζόταν στα bookings" λέει η συνάδελφός της, μαύρο μοντέλο, Beverly Johnson. «Δεν περνούσε δύσκολα, το έκανε δύσκολο για τον εαυτό της». Και στην ηλικία των 32, τα ναρκωτικά έβαλαν τέρμα στην πορεία της Donyale Luna προς το φεγγάρι. Αποξενωμένη από τον τότε σύζυγό της, έναν Ιταλό φωτογράφο, πέθανε στη Ρώμη, τις πρώτες πρωινές ώρες της 17ης Μαΐου 1979 από υπερβολική δόση ηρωίνης. Άφησε πίσω της μια κόρη 18 μηνών, την Dream.
